ÇÖLDE SU BULMUŞ BEDEVİYİM BEN

fonda bu müzik olsun! ;)

Yine kafama takacak bişeyleri buldum ama hayat güzel be blog.. Öyle çekindim ki bazı insanlardan  şahit olduklarım kaçmayı öğretti bana, kaçtım ve kaçtıkça mutlu oldugumu hissettim..Ama öyle bir an geldi ki ben bambaşka oldum.. daha 3 5 sene önce ki ben bile, fotoğraflarda öyle ayrı ki..Aynı vucüt değil bambaşka birisi olmuşum megerse..Kendimi unutmuşum neleri sevdiğimi, nasıl mutlu olabileceğimi.. Çünkü kaçtım..
Nedendi bunca değişim bunca sürükleniş?
Kaçtım çünkü yargılandım.
Kaçtım çünkü bana,ruhuma, özüme uymayan şeylerle ithaf edildim
Sonra çok fena şeylere şahit oldum, öyle ki tvyi acınca çizgi filmin en şahane komik sahnelerinden öte ben hep jerrynin kapana kısıldığı ,tweetynin hunharca kedinin agzından sallanırkenki anı görmüştüm oydu bana verilen, nasibim ,kısmetim oymuş..Bunlar elbette bir benzetmeydi;  yazamam öyle acıkca, dedim ya değiştim ben, kactım..
Ben hep aynıydım aslında, içi ahşap kokan mekanları seven, kitabın sayfalarında en büyük huzuru tadan ve kendisiyle ugrasıp gecenin bir saatinde bile ruj sevmeyi seven bendim yine..
Unutmuşum...nasıl oldu bilmiyorum..

Ve şimdi öyle güzel meclislerde bulunmak nasip oldu ki bana..İçimde yeniden umutlarım yeşerdi adeta. Bu gerçek olabilir diye sormadan edemiyorum..Öyle güzel insanlar varMIŞ ki! Yüreğimden kocaman maşallah diyerek baktım..Hepsi gencecik, tertemiz koca adamlar! Umutları büyük, akılları büyük hele kalpleri küçükken en sevdiklerimize söylediğim gibi 'dünyalar kadardı'..

Ben yanlış bir mekandaymışım megerse.. İçi kurumuş, nottan, dersten başka bir kelam bilmeyen  içi kuru bir genclik içinde olmak beni de soldurdu, duramadım, kendim olmayı beceremedim..!  Oysa ben nezaman en sevdiğim şeylerden uzaklaştım işte o zaman beni yavas yavas zehirleyen bu zehirli boş fikirlere daldım.. 

Yaşadığım her anı sorguluyorum.Şahit oldugum meclis, ben ve çevrem.. Bu üçgen içinde bocaladım..Neden onların arasında değildim? Neden gözlerinden edebiyat okunan ve sözlerinde bambaşka dünyalardan haber veren biri olamadım?  
Kactım çünkü....
Bıraktım kendimi herkes gibi ucu görünmeyen kuyuya..
Su buldun mu derseniz ne suyu efendim bomboş sonu bile olmayan, karanlık, bir anı diğerine eş, pis bir karaltıydı sadece..

Dönüşüm istiyorum ömrümde..Çünkü biliyorum eğer o cok baska meclislerde en başından olabilseydim; ben cok baska biri olurdum ve özümdeki seyi kat ve kat çoğaltıp, dolu dolu biri olabilirdim..

Ahh blog çok güzel insanlar varmış şu hayatta ama ben kapamışım gözlerimi yada şahit oldukları kör etmiş beni.........